28 DE XULLO DE 2020  


Nos últimos días padecimos unhas temperaturas demasiado altas que nos obrigaron a buscar a sombra nas horas centrais do día, limitando as nosas saídas ás primeiras horas da mañán e ás últimas da tarde.
Con este panorama pensamos que movernos cara a alta montaña era unha forma de evitar a calor insoportable, así que marchamos para o camping de Añisclo, no borde do Parque Nacional de Ordesa.
Na mañán demos sendos paseos a pé e en coche pola parte máis accesible do Canón de Añisclo, un dos catro vales que serven de entrada ao macizo do Monte Perdido. Este estreito canón é como unha fenda que corta as montañas de norte a sur. 

28 DE XULLO DE 2020   Nos últimos días padecimos unhas temperaturas demasiado altas que nos obrigaron a buscar a sombra nas horas centrais d...

26 E 27 DE XULLO DE 2020  


Ao movernos desde o val do Ebro cara o norte atopámonos coas Serras Exteriores, unha cadea de montañas paralelas ás grandes cumbres dos Pirineos e que dan inicio á cordilleira. Pertencen a este conxunto lugares que xa visitamos como a Serra de Leyre e a de Loarre. Agora tócalle o turno á Serra de Guara, moi coñecida polos estreitos canóns formados por ríos como o Vero e que son unha das mecas do barranquismo en Europa.
Nós preferimos realizar actividades de menos risco, así que fixemos unha ruta polas pasarelas do río Vero en Alquézar. Esta pequena vila é un destino interesante polo ben que conserva o seu urbanismo medieval.
  

26 E 27 DE XULLO DE 2020   Ao movernos desde o val do Ebro cara o norte atopámonos coas Serras Exteriores, unha cadea de montañas paralelas ...

25 DE XULLO DE 2020  


En varios puntos de Huesca pódense ver os mallos, formacións xeolóxicas facilmente recoñecibles na paisaxe como paredes rochosas de formas redondeadas e cores alaranxadas. A súa orixe está na erosión sufrida pola cordilleira pirenaica desde que empezou o seu levantamento. Os materiais máis grandes e pesados transportados polos ríos foron depositados aos pés da incipiente cordilleira, acumulando centenares de metros de espesor durante millóns de anos e formando conglomerados. Cando o Ebro atopou a saída ao mar, a erosión actuou sobre estas rochas e dou lugar as formas que se poden ver hoxe. Considérase que os mallos marcan a fronteira entre a cordilleira pirenaica e a cunca do Ebro.

25 DE XULLO DE 2020   En varios puntos de Huesca pódense ver os mallos, formacións xeolóxicas facilmente recoñecibles na paisaxe como parede...

24 DE XULLO DE 2020  


Fai máis de 20 millóns de anos, durante o terciario, o choque entre a placa ibérica e a europea produciu varios fenómenos xeolóxicos que deron lugar ás diferentes paisaxes que se ven neste rincón da península. Por unha parte, a colisión dou lugar ás cordilleiras pirenaica e ibérica, ademáis das serras catalanas. Por outra, estas montañas pecharon o mar que ata ese momento separaba ambas placas, formándose unha zona de lagos e pantanos onde hoxe está o val do Ebro. Os sedimentos arrastrados pola forte erosión foron acumulándose nesta cunca endorreica (sen saída ao mar) e alcanzaron espesores de 4000 m, transformándose co tempo en rochas como conglomerados, areíscas, margas e calizas. Hai uns 10 millóns de anos o Ebro conseguiu abrirse camiño a través das Serras Catalanas ata o Mediterráneo e iniciouse a erosión e transporte destas rochas sedimentarias, proceso que continúa na actualidade.

24 DE XULLO DE 2020   Fai máis de 20 millóns de anos, durante o terciario, o choque entre a placa ibérica e a europea produciu vario...

Suscribirse a: Entradas (Atom)