De viaxe

Malta é un arquipélago sen apenas recursos naturais, pois non ten fontes de auga e o seu clima seco faino pouco propicio para a agricultura. As illas son de rocha caliza, hai moi poucas árbores e a maioría da súa superficie non serve para cultivar nada. 
Sen embargo, a súa posición estratéxica no Mediterráneo central, a medio camiño entre Europa e África, entre Oriente e Occidente, fixo de Malta un lugar codiciado desde a Antigüedade ata ben entrado o século XX. Así, foron varios os pobos que ocuparon as illas maltesas despois dos constructores de templos do neolítico e cada un deles deixou a súa pegada nestas terras. 

O carácter desta provincia reflicte o seu pasado de fronteira entre o mundo cristián e o musulmán. O río Douro funcionou durante varios séculos como separación natural entre ambos adversarios, e as terras situadas ao norte e ao sur do cauce sufrían ataques do inimigo e cambiaban de mans con relativa frecuencia. Neste período histórico a rexión estaba prácticamente deshabitada pola súa inestabilidade, e a construcción de castelos e outros elementos de defensa militar eran un paso previo ao asentamento da poboación. Máis tarde, cando a Reconquista avanzou cara o sur, estes castelos mantiveron a súa función militar pois quedaron na fronteira entre os reinos de León e Castela.